Selamat Malam!

Lieve allemaal!

Selamat malam! Oftewel: goedenavond in het Indonesisch (het is hier inmiddels alweer avond..) Op verzoek van veel mensen heb ik een reisblog aangemaakt waarin ik af en toe een verhaal zal schrijven over al mijn (hopelijk) fantastische avonturen in Yogyakarta! Het is fijn om mijn ervaringen met jullie te delen zodat jullie een beeld krijgen van wat ik allemaal doe en zie. Voor degenen die dit lezen en denken; wat gaat Judith nu weer doen? Nou, ik ga 3 maanden studeren in Yogyakarta en daarna 3 maanden rondreizen door Indonesië en/of andere landen. Ik heb voor de laatste 3 maanden nog totaal geen plannen en dat voelt heeerlijk! Ik hoop veel tips te krijgen van de lokale bevolking over plekken waar ik echt naartoe moet en wie weet komen er nog wel andere dingen op m'n pad..! 

Inmiddels zit mijn eerste week in Yogyakarta er alweer bijna op. Laat ik beginnen met te vertellen dat de eerste indrukken al super leuk zijn! Donderdag vloog ik vanuit Nederland samen met Doret, een studiegenootje van mij uit Nederland, naar Yogya. Of nouja, eerst naar China, daarna door naar Jakarta en uiteindelijk naar Yogya. We hebben uiteindelijk 30 uur (inclusief vertraging) over de reis gedaan, dus we waren behoorlijk moe toen we aankwamen. Eenmaal in Yogya hebben Doret en ik een taxi gepakt naar ons homestay. Doret verblijft in hetzelfde homestay als ik. Ik heb daar een eigen kamer en badkamer in een huis met andere mensen die voor langere tijd in Yogya blijven; super luxe dus! Na een nachtje goed slapen heb ik mijn kamer de volgende ochtend gelijk een beetje 'ingericht'. Ik heb mijn spulletjes uitgestald en mijn foto's opgehangen. Op die manier voelde het al snel als mijn eigen plekje en inmiddels voel ik me al helemaal thuis. Doret en ik hebben de eerste dagen vooral veel rondgelopen in de buurt. Het straatleven is hier uiteraard heeel anders dan in NL. Het verkeer is totale chaos, of tenminste, zo oogt het voor ons.. Volgens de lokale bevolking werkt het prima om op 'je gevoel' te rijden. Oftewel; wie het snelst is krijgt voorrang! Af en toe staat er een soort politiemannetje op de weg met een fluitje die druk heen en weer zwaait met een stok. Al fluitend regelt hij het verkeer op een kruispunt. Nadat hij een 'stopteken' heeft gegeven duurt het even voordat de scooters en auto's reageren, maar uiteindelijk krijgt hij het voor elkaar om het verkeer van één kant te stoppen. Op de grotere kruispunten staan wel stoplichten. Hier houd het verkeer zich redelijk goed aan. Dus die chaos valt toch wel een beetje mee.. Tenminste, als ik het vergelijk met Kampala wel; daar hield niemand zich aan ook maar één regel of stoplicht haha! Doret en ik hebben tijdens het rondlopen al verschillende shopping malls en eettentjes ontdekt. Wie denkt aan Yogya denkt aan ETEN! Overal staan wel eettentjes waar je heerlijke indonesische snacks of hele maaltijden kunt halen. En álles is lekker.. Zelfs de 'simpelste' nasi goreng (gebakken nasi met kip) bereiden ze heerlijk. Dat wordt dus nog veel proeven de komende maanden :)

Zaterdagavond vroeg mijn Amerikaanse huisgenootje of ik mee wou naar een music bar dichtbij het centrum. Daar zouden wat Indonesische vrienden van haar zitten. Ik hoorde het woord 'party' en 'music bar' dus ik was natuurlijk gelijk om! Het was dan ook een hele leuke avond. De music bar lag in een straat waar meerdere kroegjes lagen. Er liepen ook een paar andere buitenlanders, maar vooral veel Indonesische mensen. Eenmaal binnen raakte ik als snel aan de klets met verschillende mensen. Het viel me op dat de Indonesische mensen heel vriendelijk zijn en graag een praatje maken. Ook voelde ik me niet zo bekeken (dat ben ik van andere buitenlandse ervaringen wel gewend namelijk; zo'n rooie blanke is natuurlijk wel apart), maar hier deden ze heel normaal en totaal niet opdringerig. Heel fijn dus! Zo raakte ik bijvoorbeeld aan de klets met twee aardige Indonesische jongens, Nanda en Mario, die mij wel wat van de stad wilden laten zien. Normaal ben ik altijd een beetje op m'n hoede bij dit soort aanboden, maar dit voelde wel goed. Ook heb ik een muzikant ontmoet die mij wel kon helpen met het kopen van een gitaar. Ideaal dus deze contactjes! De live muziek was zowaar ook van redelijk goede kwaliteit, dus dat maakte de avond helemaal leuk. Het voelde als een warm welkom in Indonesië!

Dinsdag ben ik naar de universiteit gelopen. Want tja, je zou het bijna vergeten maar ik kwam hier natuurlijk ook nog om te studeren! De Sanata Dharma university ligt op 5 minuten lopen afstand van ons homestay. We hadden van te voren geen informatie gekregen over een precieze dag, plaats of tijd dat we verwacht werden, dus zijn Doret en ik maar zelf even langs gelopen. Eenmaal daar, wees iemand ons het kantoor van meneer Ouda Tena. Hij is onze contactpersoon op de uni. Daar werden we heel hartelijk ontvangen door het personeel. Ze verwachtten ons al één van deze dagen en hadden zelfs de lesroosters klaar liggen. Dat was al meer duidelijkheid dan ik ooit had durven dromen haha! Vanuit Nederland had ik al een paar vakken gekozen die ik wou gaan volgen, maar de helft van deze vakken bleken toch niet aanwezig te zijn. Maar ach, geen probleem! Ik heb nu een aantal andere interessante vakken gekozen, waaronder: education for kids with special needs, sociolinguistics, education for young learners en moral phylosophy. Ik kan zelfs nog een vak laten vallen, maar de vakken nemen maar heel weinig tijd in beslag, dus ik heb er wat meer gekozen. Het lijkt me namelijk heel leuk om het schoolleven hier te zien en in contact te komen met Indonesische studenten. Ik heb alsnog maar twee dagen per week en zo'n 4 uur per dag les. Dit kan ik nog wel overleven ;) En zoals Ouda Tena zelf zei: 'You need free time to see Yogya!'. Haha. Vandaag, vrijdag, zijn we opnieuw naar de universiteit gegaan. Meneer Ouda Tena had een meeting georganiseerd met de voorzitters van de verschillende faculteiten. Tijdens de meeting zouden we meer informatie krijgen over de lessen en onze stage; want we gaan ook nog stage lopen! Ook hierbij werden we weer heel hartelijk ontvangen. Er waren verschillende mensen speciaal voor ons gekomen (terwijl sommigen de hele meeting niks hebben gezegd!) en we kregen thee en een snack aangeboden. De thee is hier trouwens heel zoet. Dat is van vroeger uit een teken van gastvrijheid; hoe zoeter de thee, hoe beter! We hebben veel informatie gekregen tijdens de meeting. Er was bijvoorbeeld iemand van het international office die ons uitleg gaf over het verlengen van het visum (niet geheel onbelangrijk natuurlijk!) en iemand die een stageplek voor ons heeft geregeld in Yogya. Het blijkt dat we twee dagen per week op een Montessori school stage mogen gaan lopen. Na het weekend krijgen we hier meer details over te horen. Het klinkt in ieder geval al heel leuk! En ik ben ook heel benieuwd hoe Montessori onderwijs hier is vormgegeven.. Daarnaast kregen we wat informatie over een aantal sociale standaarden die handig zijn om te weten. Ouda Tena legde bijvoorbeeld uit dat je oudere mensen en leraren hoort te begroeten met 'Ibu' (vrouwelijke vorm) of 'pak' (mannelijke vorm) voor hun naam. Dat is een teken van respect. Ook hoor je altijd dingen aan andere mensen te geven met je rechterhand. Met je linkerhand is niet beleefd. Hopen maar dat ik mezelf dit snel eigen kan maken! Al met al hebben we veel informatie gekregen over ons schoolprogramma. Dinsdag gaan we echt beginnen!

Oke, genoeg over school. Want tja, Yogyakarta moest natuurlijk verder ontdekt worden! Ondertussen had ik wat contact gehouden met Nanda, één van de jongens die ik zaterdagavond had ontmoet. Hij vroeg mij en Doret mee naar een waterval dat net buiten Yogya ligt. Hij en zijn vriend Mario wilden ons graag op de scooter meenemen en vertellen over het leven in Yogya. Het voelde goed, dus hebben we het aanbod maar aangenomen. En ook dat was een goede keuze! We hebben een heeerlijke dag gehad! Om 10 uur 's ochtends reden we weg (nadat we natuurlijk nadrukkelijk hadden gevraagd om niet te hard te rijden. Pap en mam, wees niet bang, ik pas goed op mezelf). Ik heb zo'n anderhalf uur vanaf de scooter kunnen genieten van prachtige uitzichten over onder andere rijstvelden, bananen- en papaya plantages. Heerlijk om even de stad uit te gaan en te kunnen genieten van de mooie groene omgeving. Daar wordt ik wel blij van! Ik heb dan ook met een big smile op de scooter gezeten :) Vlak voordat we bij de watervallen kwamen bleek er ook een grot te zijn. Hier zijn we een stukje ingelopen met een gids. Hij liet ons een paar kamers in de grot zien en vertelde dat dit een plek was waar de Indonesische mensen zich in de koloniale tijd verscholen voor de Nederlandse soldaten. Best aangrijpend om te horen en daar zelf te lopen.. Ik zei tegen Nanda en Mario dat ik me schaamde voor mijn eigen land. Ze zeiden echter gelijk dat dat niet nodig was. Er heerst volgens hen totaal geen haat of negatieve gevoelens tegenover Nederlanders in de Indonesische samenleving. Mario's oma (die de koloniale tijd had meegemaakt) leerde Mario zelfs al van jongs af aan om geen negatieve gevoelens te hebben tegenover Nederlandse mensen. Ook hier zie je de vriendelijkheid van de Indonesiërs dus weer in terug! Na de grot gezien te hebben, gingen we door naar de waterval. Dit was een prachtige plek waar we met onze blote voeten over de stenen konden lopen richting de waterval. Ik heb even een lekkere douche genomen met kleren en al! Ach wat kan het schelen. Stond ik daar met m'n prethoofd! Op de terugweg naar Yogya hebben we nog gelunched met uitzicht over de stad en de groene omgeving. Ook zagen we de enorme Merapi vulkaan liggen. Dit is de actiefste vulkaan in de wereld en hij is in 2010 nog uitgebarsten. Nanda kon het zich nog goed herinneren. Hij en zijn familie bleven destijds als één van de weinigen in de stad en zagen de vulkaan iedere nacht, gedurende ongeveer twee weken, tot uitbarsting komen. Dat moet heel eng zijn geweest.. De vulkaan wordt nu elke dag heel nauwkeurig in de gaten gehouden, zodat men op tijd alarm kan slaan. Dus wees niet bang dat me wat zal overkomen! Het schijnt prachtig te zijn om de vulkaan te beklimmen. Dat ga ik dan ook nog zeker een keer doen!

Al met al ben ik enorm aan het genieten hier! Ik geniet van de lieve mensen, het lekkere eten en de hulp die ik van iedereen krijg aangeboden. Ik ben ook bezig met het leren van de taal; bahasa indonesia. Mijn huisgenoten (die allemaal een bahasa cursus volgen) helpen me daarbij. Ik vind het echt super leuk! Hopelijk kan ik over een paar weken een fatsoenlijk gesprek voeren in het Indonesisch. Ben benieuwd..!

Oja, ik heb vandaag ook nog met een vrouw afgesproken van een organisatie die kansarme jongeren helpt om te studeren. Ik ben met haar in contact gekomen via mijn Amerikaanse huisgenootje. Het is een kleine organisatie die in verschillende landen (volgens mij Cambodja, Thailand en Indonesië) jongeren ondersteund bij het studeren. Eind april organiseren ze een kamp voor de jongeren om hun Engels te verbeteren. De jongeren krijgen dan Engelse workshops en de kans om hun Engels intensief te verbeteren door met mensen te praten en te oefenen die goed Engels spreken. De organisatie zocht vrijwilligers die willen helpen om de workshops te geven, de studenten te begeleiden en Engels te oefenen met de Indonesische jongeren. De accommodatie voor de vrijwilligers is vergoed en zal bij een Indonesische familie zijn. Ik heb aangegeven dat ik super enthousiast ben en dat ik zal laten weten of ik het ga doen. Het lijkt mij in ieder geval een toffe ervaring, ik kan mensen helpen én het is een goede afsluiting van mijn studietijd in Yogya voordat ik ga rondreizen! We will see...!

Het voelt alsof ik nog veel meer kan vertellen (kan je nagaan; ik ben hier nog maar een kleine weekje!), maar ik zal het voor nu hierbij laten. Hopelijk vinden jullie het leuk om mee te genieten van mijn avonturen. En dat zullen er nog wel veel meer worden..!

Veel liefs vanuit het fijne Indonesië