Back in Yogya!!

Lieve allemaal!

Bij deze dan mijn eerste blog over mijn nieuwe avonturen in het bekende Yogyakarta! Na drie maanden in Nederland, wat toch wel voelde als een soort vakantie, mocht ik weer terug naar het o zo mooie Indonesië. Vrijdag begon ik aan mijn lange reis van 30 uur waarin ik drie keer moest overstappen. Alles ging perfect, op een groot stressmoment in Jakarta na waar bleek dat mijn bagage 10 kg (!) over de max zat (tja, dat heb je met zo’n goedkope maatschappij waarbij ik mijn ticket voor de laatste vlucht apart had geboekt). Daar moest ik wel héél veel extra voor betalen, waardoor ik als een gestressde, zwetende kip zonder kop zoveel mogelijk zware spullen heb geprobeerd over te plaatsen naar mijn handbagage. Stond ik daar in de vertrekhal, met een rooie kop, in de stress. Tja, jullie weten dat dat niks voor mij is. Ik heb graaag altijd dit soort dingen op orde. Maar hé, uiteindelijk heb ik het één en ander kunnen verdelen, waardoor ik minder moest bijbetalen. Nou, vooruit dan maar… 😉 Toch weer een goed verhaal. En het was het natuurlijk allemaal waard zodra ik Yogya vanuit het vliegtuig onder mij zag liggen. Ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht. Want ik zou weer veel fijne bekenden terug zien, een mooie stage tegemoet gaan én mooi werk bij de Dahuni Foundation gaan doen! Allemaal redenen waarom ik niet kon wachten om weer terug te gaan.

En het is inderdaad heel fijn om hier weer te zijn. Het voelt alsof ik niet ben weggeweest. Ik heb mijn eerste weekend vooral besteed aan uitslapen (ik was behoorlijk moe na mijn reis), genieten van het Indonesische eten, vrienden zien, yanja weerzien, een Indonesische massage (die ik wel kon gebruiken na mijn reis!) en het installeren in mijn nieuwe huisje. Jaja, dat lezen jullie goed; mijn eigen huisje! De internationale school waar ik mijn stage ga lopen zorgt voor mijn accommodatie. En die accommodatie is niet in een kamer in een studentenhuis, maar een volledig eigen huisje met eetkamer, keuken, badkamer, slaapkamer en studeerkamer. Ik woon op een zogenaamd bewaakt ‘compound’ waar de school verschillende huisjes bezit die accommodatie bieden aan meerdere internationale docenten op de school. Wat kan ik mezelf toch weer gelukkig prijzen!

Maar daar moet ik natuurlijk ook wel wat voor terug doen.. Ik ga drie dagen (van maandag t/m woensdag) op de internationale school werken in grade 5&6, oftewel groep 7 en 8. Daarnaast zal ik aan mijn scriptie en andere schoolopdrachten van de pabo moeten werken, want dit alles is onderdeel van mijn afstudeerjaar. In juli hoop ik uiteindelijk af te studeren.

Maandag ben ik gelijk begonnen op de school. Ik was er al een paar keer geweest (in juli en tijdens de periode dat ik eerder in Yogya woonde), dus kende ik gelukkig al een beetje de weg en herkende ik wat gezichten. Een busje van de school zou mij komen ophalen in de ochtend rond 7.30 uur. De school start namelijk om 8.00 uur (moet eerlijk gezegd weer wat wennen aan deze tijden haha). Ik stond natuurlijk om 7.15 startklaar, maar om 7.40 had ik nog steeds geen busje gezien.. Nou weet ik dat Indonesiërs niet zo van de tijd zijn, maar als het om werken gaat op een internationale school, zou dit wel volgens afgesproken tijd moeten gaan. Dus ik ben maar naar de poort van het compound gelopen in de hoop dat het busje daar misschien stond. Maar ook daar was niks te bekennen, behalve de bewaker aan wie ik met mijn beste Indonesisch vroeg of hij misschien wist waar het busje van de YIS was (waar hij uiteraard precies niks van begreep haha). Uiteindelijk heb ik om 8.00 maar een gojek besteld. Gojek is dé manier om je te verplaatsen in Indonesië. Het is een app waarmee je een scootertaxi of autotaxi kan bestellen die vaak binnen een paar minuten op jouw plaats van bestemming is. Voor een klein bedrag kan je overal naartoe worden gebracht. Nou heb ik inmiddels zelf een scooter (jaja, mét een gloednieuwe helm die ik dit weekend gekocht heb. Jullie zien me hier al scheuren over de wegen hè?!), maar ik wist niet uit mijn hoofd hoe ik moest rijden naar de school, dus bestelde ik maar een gojek om wat sneller te zijn. Eenmaal aangekomen op de school bleek dat het busje kapot was en deze vanochtend niet had kunnen komen. Niemand van de docenten wist echter dat ik vandaag al zou komen, dus hadden ze mij niet kunnen inlichten. Ach tja, that’s part of Indonesian life haha. Ik liep gelijk door naar mijn klas waar ik warm welkom werd geheten door de andere twee docenten van de klas en de kinderen. Ik heb een leuke introductieactiviteit met de kids gedaan, waardoor ik ze gelijk wat beter leerde kennen. Eén van de docenten leidde me vervolgens rond langs alle lokalen waar ik mezelf aan elke docent heb voorgesteld. Dit was erg fijn en ik voelde me erg welkom geheten door iedereen! Er werken een paar internationale docenten op de school (welke de ‘hoofddocenten’ in de klas zijn), en daarnaast een heel groot aantal Indonesische docenten die de hoofddocenten assisteren. In mijn klas is de internationale docente helaas onlangs weggegaan, waardoor er nu tijdelijk drie Indonesische docenten voor de klas staan (waarvan een alleen Engels geeft en de andere twee wel constant in de klas zijn). Gelukkig kennen zij de gang van zaken in de school goed en helpen ze mij goed op weg. De kinderen zijn heel lief en luisteren als engeltjes. Het valt me gelijk op dat ze van nature veel meer respect hebben voor de leerkracht. Nou, ik was wel anders gewend in Nederland..! Ik heb kinderen in de klas uit India, China, Korea, Indonesië, maar ook veel ‘gemixte’ kinderen. Veel diversiteit dus!

Het team van leerkrachten is erg leuk en ik heb afgelopen week de kans gehad om iedereen steeds beter te leren kennen. Zo waren we bijvoorbeeld door de school uitgenodigd voor een etentje in een super luxe en ‘fancy’ hotel. Het etentje diende als opening van een wandelevenement in Yogya. Ik heb gezellig gekletst met iedereen.

Omdat ik nu in een buurt woon van Yogya die ik nog niet goed ken, ben ik ook maar eens op onderzoek uitgegaan. Mijn huis ligt helemaal in het Noorden van de stad, waardoor het wel wat meer afgelegen ligt van de toeristische plekken en uitgaansgelegenheden. Gelukkig is het wel heel dichtbij de school en dichterbij de natuur. Zo ontdekte ik bijvoorbeeld een mooi rustig paadje tussen de rijstvelden waar ik ongetwijfeld af en toe een mooi wandelingetje ga maken! Want soms is het hier heel fijn om even te ‘ontsnappen’ aan de drukte van de stad en al het verkeer.. Daarnaast heb ik een kijkje genomen in de supermarkten in de buurt. Ik heb een eigen keuken, dus ik ben wel van plan om wat meer zelf te koken (als is de verleiding ook heel groot om op straat te eten voor €1,50, haha). Ik moet wel zeggen dat ik het moeilijk vind om inspiratie op te doen met de ingrediënten die ze hier verkopen. Maar goed, dat heeft z’n tijd nodig!

Nu is het weekend en heb ik alweer wat leuke dingen op de planning staan; een jazz festival, naar de kerk met een Indonesische vriendinnetje, afspreken met vrienden en ongetwijfeld zullen er nog wel meer spontane afspraken ontstaan..!

Veel liefs vanuit het warme en regenachtige Indonesië

Judith